Posted in Հայոց լեզվի և խոսքի մշակույթի հիմունքներ

Ձմեռային ազգարական փառատոն 2023

Հռոմեական դիցաբանություն, ավանդական պատմությունների ամբողջություն, որը վերաբերվում է Հին Հռոմի ծագմանը և վերջինիս կրոնական համակարգին՝ ներկայացված հռոմեացիների գրականության և կերպարվեստի միջոցով։ «Հռոմեական դիցաբանություն» տերմինը կարող է վերաբերվել նաև ցանկացած ժամանակաշրջանի և մշակույթների այն ներկայացուցիչներին, որոնց գործերում դիտարկվում է հռոմեական մշակույթը և գրականությունը։ Հռոմեացիները սովորաբար այս ավանդություննները որպես պատմական իրադարձություն էին մեկնաբանում՝ նույնիսկ եթե դրանց մեջ գերբնական կամ հեքիաթային տարրեր էին առկա։

Պատմություն

Ավանդապատումները հաճախ կապված էին քաղաքականության, բարոյականության և այն բանի հետ, թե ինչպես է մարդու անձնական անձեռնամխելիությունը հարաբերվում հասարակության և Հռոմեական հանրապետության հանդեպ նրա պատասխանատվությանը։ Կարևոր թեմատիկան հերոսությունն է։ Երբ ավանդապատումը վերաբերվում էր հռոմեական կրոնական պրակտիկային, այն ավելի շատ կապվում էր ծիսակարգերի, կանխագուշակությունների և հասարակական ինստիտուտների, քան աստվածաբանության հետ։

Հռոմի հիմնադրման մասին առասպելները

Տիտոս Լիվիոսի վաղ շրջանի պատմությունը և Էնեականը Հռոմի հիմնադրման հիմնական աղբյուրներից է։ Հունական հերոսական լեգենդը միահյուսված է իր ստեղծման պատմության մեջ եղած ամենավաղ ցեղերի պատմության հետ։ Տրոյացի արքայզն Էնեասն ամուսնացավ Լավինիայի հետ, որը լատինացիների լեգենդար նախահոր Լատինա՝ դուստրն էր և որի անունով էլ ցեղի անվանումը առաջացավ։ Համաձայն ռեվիզիոնիստների ծագումնաբանության հենց նրանք են հանդիսանում անուղղակի նախահայրերը։ Ավելի լայն իմաստով Տրոյացիներն են հռոմեական ժողովրդի առասպելական նախահայրերը։

Հռոմեական դիցարանի աստվածներ

  1. Յուպիտեր—Գերագույն աստված, լույսի, որոտի հովանավոր
  2. Յունոնա—Անձրևի, հաղթանակի աստվածուհի, Յուպիտերի կինը։
  3. Դիանա—Որսի և բեղմնավորության դիցուհի։
  4. Յանուս—Արևի, մուտքի և ելքի աստված։
  5. Վուլկան—Ավերիչ կրակի, դարբինների հովանավոր աստվածը։
  6. Մարս—Պատերազմի աստված։
  7. Վեներա—Ամուսնական սիրո աստվածուհի։
  8. Մերկուրիուս—Առևտրի և ճանապարհների հովանավոր աստված։
  9. Նեպտուն—Ծովերի, ձիաբուժության, ձիարշավների աստված։
  10. Պլուտոն—Ստորերկրյա աշխարհի աստված։

Հռոմեական դիցաբանությունը շատ նման է հունականին։ Հռոմիացիները վերցրել են հունա՞կան աստվածներին սակայն անունները փոխել են։ Օրինակ Հռոմիական աստված Զևսը, հունական աստված Յուպիտերն է, Նեպտունը Յուպիտերի եղբայրն է, Հունական դիցաբանության մեջ Պոսեիդոնին է։ Պլուտոնը՝ Հադեսին, Մարս՝ Արեսին և այլն

Յուպիտեր

Օլիմպոսի աստվածներ - Վիքիպեդիա՝ ազատ հանրագիտարան

Թարգմանություն՝ https://ru.wikipedia.org/ աղբյուրից

Յուպիտեր — հին հռոմեական դիցաբանության մեջ՝ երկնքի, ցերեկային լույսի, ամպրոպի աստված, բոլոր աստվածների հայրը, հռոմեացիների գերագույն աստվածը։ Սատուրնի և Օպայի երրորդ որդին: Պլուտոնի, Նեպտունի, Ցերերայի և Վեստայի եղբայրը։ Յուպիտերի տաճարը կանգնած էր Կապիտոլիումի վրա, որտեղ Յուպիտերը Յունոյի և Միներվայի հետ միասին հռոմեական երեք գլխավոր աստվածներից մեկն էր՝ Կապիտոլինյան եռյակը: Համապատասխանում է հին հունական Զևսին։ Սկզբում Իտալիայի բնակիչները հարգում էին Յուպիտերին որպես երկնային լույսի աստված: Նրան է նվիրված լիալուսնի (Իդեսի) օրը, երբ երկնային մարմինները լուսավորում են երկիրը թե՛ ցերեկը, թե՛ գիշերը։ Այս օրերին Յուպիտերին զոհաբերություններ էին մատուցվում լեռների և բլուրների գագաթներին։ Հռոմեական Կապիտոլիումում նրան սպիտակ ոչխար են զոհաբերել հյուսիսային բլրի գագաթին։ Իտալացիները, մասնավորապես հռոմեացիները, հավատում էին, որ այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում երկնքում, տեղի է ունենում Յուպիտերի կամքով: Նրանք հատուկ ուշադրություն են դարձրել կայծակներին ու անձրեւներին։ Կայծակները համարվում էին այս աստծո նշանները, ուստի այն վայրերը, որտեղ նրանք հարվածում էին գետնին, սուրբ էին դառնում: Յուպիտերը անձրևներով պարարտացրել է երկիրը, ինչի շնորհիվ բույսեր է առաջացրել։ Երբ հռոմեացիները տասնօրյա շաբաթից անցան յոթօրյա շաբաթվա, հինգշաբթի օրը նվիրված էր Յուպիտերին: Այս աստծուց էր կախված աշխարհում կարգը, եղանակների, ամիսների, գիշերների ու ցերեկների փոփոխությունը։ Երկնքից Յուպիտերը տեսավ ամեն ինչ, և ոչ մի հանցագործություն չէր կարող անպատիժ մնալ: Յուպիտերի անունով երդումը չէր կարող խախտվել աստվածային պատժի վախի ներքո: Որպես գերագույն աստված՝ Յուպիտերն իր հետ ուներ աստվածների խորհուրդ և ավգուրների միջոցով որոշում էր երկրային բոլոր գործերը՝ նրանց ուղարկելով իր կամքի նշանները: Յուպիտերը ողջ հռոմեական պետության աստվածն էր: Նրա գլխավոր տաճարը գտնվում էր Կապիտոլիումի բլրի վրա՝ Հռոմի կենտրոնում, ուստի Յուպիտերը լրացուցիչ կոչվեց Կապիտոլինյան Յուպիտեր։ Այս տաճարը եղել է ամբողջ նահանգի կրոնական կենտրոնը։ Հռոմին ենթակա քաղաքները նրան զոհեր են մատուցել Կապիտոլիումում և իրենց տեղերում տաճարներ կանգնեցրել։ Համարվում էր, որ հենց Յուպիտերն է պաշտպանում հռոմեական օրենքներն ու պետությունը՝ լինելով Հռոմի երկնային տիրակալը։ Հռոմեական կայսրության օրոք Յուպիտերը դարձավ կայսրերի իշխանության հովանավորը։ Պետական ​​կյանքի կարևորագույն գործողությունները (զոհաբերություններ, նոր հյուպատոսների երդում, տարվա մեջ Սենատի առաջին ժողովը) տեղի են ունեցել Յուպիտերի Կապիտոլինյան տաճարում։ Միևնույն ժամանակ, միաստվածային կրոններում Յուպիտերը համարվում էր միակ աստվածը։ Հռոմեական կայսրության անկումից հետո Յուպիտերի և Զևսի անունները օգտագործվել են գրեթե առանց տարբերության։ Յուպիտերը, ինչպես և Զևսը, պատկերված էր արժանապատվությամբ լի՝ մորուքով, հաճախ՝ գահի վրա, արծիվով, կայծակով և գավազանով։ Արեգակից հինգերորդ մոլորակը՝ Արեգակնային համակարգում ամենամեծը՝ Յուպիտերը, կոչվում է Աստծո անունով (հին հույները մոլորակն անվանում էին Զևս, որը նաև ամպրոպի գերագույն աստվածն էր։

Յունոնա

Statue de Junon, Louvre, Ma 485, trois quarts.JPG

Յունոնա (լատիներեն՝ Iuno), ամուսնության, ծննդյան, մայրության, կանանց և կնոջ կենսատու ուժի հռոմեական դիցուհի, Յուպիտերի կինը (համապատասխանում է հունական Հերային՝ Զևսի կնոջը), հովանավորում էր կանանց և ընտանեկան կյանքը, Յունոնայի անունից է ծագում հունիս ամսվա անունը։

Թարգմանությունը https://24smi.org/ աղբյուրից

Յունոն Սատուրնի և Օպայի կրտսեր դուստրն է։ Մեծարգո աստվածների ընտանիքում ծնված աղջիկը մանկուց շրջապատված է եղել ծնողների հոգատարությամբ ու սիրով։ Պլուտոնի և Նեպտունի քույրը տարբերվում էր մյուս աստվածուհիներից իր կարծրությամբ և նույնիսկ դաժանությամբ։

Յուպիտերը՝ կնոջ եղբայրը, որոշեց նվաճել Յունոն՝ գերված նրա գեղեցկությամբ։ Աստված վերածվելով կուկուի (աղջկա սիրած թռչունը) թափանցեց իր քրոջ ննջասենյակը և գայթակղեց գեղեցկուհուն: Ի տարբերություն գերագույն աստծո սիրուհիների մեծամասնության, Յունոն պարզապես չհանձնվեց Օլիմպոսի տիրակալի ողորմությանը: Ինքնավստահ աստվածուհին ստիպեց Յուպիտերին ամուսնանալ:

Օրինական ամուսնության ժամանակ Յունոն երկու տղա է ունեցել։ Մարսի և Վուլկանի մայրը երկար ժամանակ չէր կարողանում իր ամուսնուն ժառանգներ տալ, ուստի նա դիմեց աստվածուհի Ֆլորային, որն իր ընկերոջը ցույց տվեց հրաշք բույսեր, որոնք կարող էին օգնել անպտղությամբ տառապողներին։ Շուտով Յունոն ծնեց նրանց առաջնեկին՝ Մարսին՝ պատերազմի աստվածին։ Այդ պահից սկսած Օլիմպոսի տիրակալի կինը պաշտպանում էր Հռոմի հղիներին։

Յունոն աստվածուհու պաշտամունքն անխզելիորեն կապված է Յուպիտերի պաշտամունքի հետ։ Զարմանալի չէ, քանի որ հռոմեացիները հավատում էին, որ աստվածուհին, իր ամուսնու հետ հավասար, վերահսկում է Օլիմպոսը: Աստիճանաբար Յունոի ազդեցությունը ավելի լայն տարածում գտավ, ուստի երկնայինի պաշտամունքը դարձավ առանձին կրոնական կառույց։ Այժմ Յունոն ոչ միայն օրհնություններ էր բաժանում մարդկանց և անձրև ուղարկում երկիր, այլև վերահսկում էր լուսինը։ Ժամանակի ընթացքում գլխավոր աստծո կինը ձեռք բերեց լրացուցիչ պարտականություններ. Յունոն պատասխանատու էր յուրաքանչյուր տան ընտանեկան օջախի համար, օգնում էր տառապող և ճնշված կանանց, ինչպես նաև ազդել է կանանց մարմնի ֆիզիոլոգիական բնութագրերի վրա (մեծացում, հղիություն, ծննդաբերություն):

Դիանա

Դիանա (աստվածուհի) - Վիքիպեդիա՝ ազատ հանրագիտարան

Դիանա, բուսական և կենդանական աշխարհի, որսի, կանացիության և պտղաբերության աստվածուհի։ Համապատասխանում է հունական դիցաբաության մեջ Արտեմիս և Սելենե աստվածուհիներին։

Հռոմեական պաշտամունքի մեջ Դիանան համարվել է «օտար» և տարածված չի եղել պատրիկների շրջանում, բայց ժողովրդականություն է վայելել ստրուկների շրջանում, ովքեր Դիանայի անվան տաճարներում ունեցել են անձեռնմխելիություն։ Սերվիոս Տուլլիոս թագավորը, ըստ լեգենդի, ծնված լինելով ստրկության մեջ՝ հռոմեական Ավենտին բլուրի վրա աստվածուհու պատվին տաճար է կառուցել։ Տաճարի կառուցման մեկ տարին ստրուկների համար տոն է եղել։

Ավենտինի վրա գտնվող նրա տաճարի հետ է կապվում արտասովոր կովի մասին մի պատմություն, ում տիրոջն ասվել էր, որ նա, ով կովին կզոհաբերի տաճարին, Իտալիայում իշխանություն կունենա։ Սերվիոս Տուլլիոս թագավորը, իմանալով այդ պատմությունը, խորամանկությամբ տիրանում է կենդանուն, զոհաբերում է տաճարին ու եղջյուրներն ամրացնում է տաճարի պատին։

Դիանա գոյականն ի սկզբանե ծագել է հին divios բառից, ավելի ուշ համապատասխանել է diviusdius բառերին՝ ինչպես Dius Fidius, Dea Dia աստվածների անունների մեջ։ Ինչպես նաև dium, նշանակում է երկինք։ Բառի հիմքում ընկած են հնդեվրոպական dei-, deiǝ-, dī-, dia- արմատները։

Հին հռոմեական հեղինակներ Մարկոս Տերենտիոս Վառոն և Մարկոս Տուլիոս Կիկերոնը համարում էին, որ Դիանա անվան ստուգաբանությունը սերտ կապված է լատ.՝ dies (օր) բառի հետ։

Յանուս

Յանուս - Վիքիպեդիա՝ ազատ հանրագիտարան

Յանուսը հռոմեական դիցաբանության մեջ դռների, բոլոր երևույթների ու գործերի սկզբների ու վերջերի, նորի ու հնի, անցյալի ու ապագայի, նախկինի և հաջորդի աստվածն էր: Այդ պատճառով էլ այն պատկերվում էր երկու դեմքով: Նրա մի դեմքն ուղղված էր դեպի անցյալը, մյուսը` ապագան: Նրա խորհրդանիշը բանալին էր, որ բացում էր բոլոր դռները, սկիզբ էր դնում բոլոր գործերին:  Յանուսը համարվել է բոլոր սկզբնավորումների աստվածություն, և աղոթքներում նրա անունը հիշատակվել է մյուս աստվածների անուններից առաջ: Ըստ հին հավատալիքների՝ Յանուսն է ստեղծել մարդուն ու կյանք պարգևել երկրին, նրան է վերագրվել բոլոր գետերի, գետակների ու աղբյուրների ստեղծումը: Ահա թե ինչու նրան նաև «Սերմնացան» պատվանունն են տվել: Յանուսը նաև ճանապարհների, ճանապարհորդների ու ծավագնացների հովանավորն է եղել: Համոզմունք է եղել, թե նա է մարդկանց սովորեցրել նավեր շինել: Հռոմեական դրամների վրա հաճախադեպ են Յանուսի և նավի պատկերները: Յանուսն է վճռել պատերազմի ու խաղաղության հարցերը: Հռոմում Յանուսին նվիրված մի քանի տաճար է եղել: Յանուսը նաև ժամանակի աստվածն էր, նա սկիզբն էր օրերի, ամիսների… Նա սկիզբն էր նոր տարվա… Հենց նրա անունով էլ կոչվում է հունվար ամիսը, հենց այդ պատճառով էլ մենք տարին սկսում ենք հունվար ամսից: Յանուսի աջ ձեռքի մատներին պատկերել են CCC (300) թվանշանը, իսկ ձախ ձեռքի մատներին՝ LXV (65) թվանշանը, այն է՝ տարվա օրերի թիվը:

Վուլկան 

Vulcan by Bertel Thorvaldsen.jpg

Վուլկան (լատ.՝ Vulcanus), հին հռոմեական դարբնության և կրակի աստված։ Վուլկանի պաշտամունքը ուղեկցվել է մարդկային զոհաբերություններով։ Վուլկանը Յուպիտերի և Յունոնայի որդին էր։ Նրա կանանցից էին Մայան և Վեներան։ Վուլկանն էր պատրաստում աստվածների ու հերոսների զրահները։ Նրա դարբնոցը գտնվում էր Էտնա հրաբուխի մեջ։ Իրեն օգնական ստեղծել է ոսկե կանանց։

Նա պատրաստել է Յուպիտերի կայծակները։ Ավանդության համաձայն Յուպիտերը նրան գցել է երկնքից։ Վուլկանը կոտրել է ոտքը և կաղացել։

Նույնացվել է հին հունական Հեփեստոսին։

Մարս

Berlin - Brandenburger Tor - Mars cropped.jpg

Մարս Աստվածը Հռոմի նախահայրն ու պահապանը։ Հին Իտալիայում Մարսը բերքառատության աստվածն էր։ Համարվում էր, որ նա կարող է կա՛մ ոչնչացնել բերքն ու ընտանի կենդանիներին, կա՛մ ապահովել դրանց առատությունը։ Նրա անունով է կոչվում հռոմեական օրացույցի տարվա առաջին ամիսը, երբ իրականացվում էր ձմեռը քշելու ծես։ Ամիսը կոչվել է մարտ։ Ավելի ուշ նույնացվել է հունական Արեսի հետ և դարձել է պատերազմի աստված։ Արդեն որպես պատերազմի աստված Մարսի տաճարը գտնվել է Մարսի դաշտում, քաղաքային պատերից դուրս, քանի որ զինված զորքը չպետք է մտներ քաղաքի տարածք։ 

Մարսի խորհրդանիշը նիզակն էր, որը պահվում էր հռոմեական կայսեր պալատում։ Այնտեղ էր գտնվում նաև 12 վահան, որոնցից մեկն, ըստ ավանդության, ընկել էր երկնքից Նումա Պոմպիլիոս կայսեր ժամանակ, այդ պատճառով էլ համարվում էր հռոմեացիների անհաղթելիության գրավականը։ Մնացած 11 վահանները պատրաստված էին կայսեր հրամանով` երկնքից ընկած օրինակի ճիշտ նմանողությամբ, որպեսզի թշնամիները չկարողանային տարբերել ու գողանալ իսկականը։ Պատերազմի մեկնելիս հրամանատարը կանչում էր Մարսին` գործողության մեջ դնելով նիզակն ու վահանները։ Ինքնակամ շարժումը համարվում էր սարսափելի դժբախտությունների նախազգուշացում։ Մարսի կինը ոչ շատ նշանակալի աստվածուհի Ներիոն էր, ում նույնացնում էին Վեներայի և Միներվայի հետ։ Պատմում են, որ մի անգամ Մարսը սիրահարվում է Միներվային և դիմում է ծերացած աստվածուհի Աննա Պերենային` խնդրելով միջնորդի դեր ստանձնել։ Որոշ ժամանակ անց Աննա Պերենան տեղեկացնում է նրան, որ Միներվան համաձայն է դառնալ նրա կինը։ Այդ ժամանակ Մարսը ուղևորվում է հարսնացուի հետևից և բարձրացնելով իրեն ներկայացված աստվածուհու քողը, հայտնաբերում է, որ իր առջև ոչ թե Միներվան է, այլ պառավ Աննա Պերենան։ Մյուս աստվածները երկար ժամանակ զվարճացել են այս կատակով։

Մարսի սրբազան կենդանիները համարվում էին գայլը, փայտփորիկը, ձին և ցուլը։

Վեներա 

Venus Arles.jpg

Վեներա (լատ.՝ venus — «սեր»), սիրո և գեղեցկության աստվածուհի հռոմեական դիցաբանությունում, նույնացվում է հունական դիցաբանության Ափրոդիտեի հետ։

Վեներայի պաշտամունքն սկիզբ է առել Լատիում երկրամասում։ Նրան նվիրված ամենահին տաճարը կառուցված է մ․թ․ա․ 293-ի օգոստոսի 18֊ին։ Այդ օրը Հին Հռոմում նշվում էր Վեներային նվիրված տոնը՝ Վինալիան։ Ապրիլի 1-ին նշվում էր մեկ այլ տոնակատարություն՝ Վեներալիան։

Թարգմանություն՝ https://24smi.org/ աղբյուրից

Վեներան կամ Աֆրոդիտեն Օլիմպոսի ամենահարգված աստվածուհիներից է, որը ծնվել է Կիպրոս կղզու մոտ ձյան սպիտակ ծովի փրփուրից: Նրա պաշտամունքը հույների և հռոմեացիների գեղեցկության, սիրո և կատարելության որոնումների ցանկության արտացոլումն է: Երիտասարդ կանայք խնդրեցին Վեներայից երջանիկ ամուսնություն, տղամարդիկ օգնություն էին կանչում դժվարությունների ժամանակ, և աստվածուհին ոչ միայն արձագանքում էր մահկանացուների խնդրանքներին, այլև աշխույժ սիրային հետաքրքրություն էր ցուցաբերում նրանց նկատմամբ. սովորական տղամարդիկ, ներառյալ ցածր ծնունդները, հաճախ դառնում էին իր կրքի առարկաները: Աստվածուհուն կանչում էին հարսանիքների, իսկ հետո ամուսինները նրան խնդրում էին ընտանեկան երջանկություն և բարգավաճում: Հռոմեացիները հավատում էին, որ Վեներան օգնում է զսպել դժգոհությունը, հիասթափության դառնությունը, սովորել դիմանալ ամուսնական կյանքի դժվարություններին և դժվարություններին: Իսկ աստվածությունը, իհարկե, օրհնեց սերունդների ծնունդը:

Պլուտոն

Պլուտոն (դիցաբանություն) - Վիքիպեդիա՝ ազատ հանրագիտարան

Պլուտոնի մասին շատ բան է հայտնի հին հռոմեական լեգենդներում։ Հին Հունաստանում այս աստվածը կոչվում էր Հադես (Հադես), և նա կապված էր անդրաշխարհի հետ: Հռոմեացիները հավատում էին, որ հենց Պլուտոնն էր մահացածների աշխարհի տիրակալը, որը վերահսկում էր մահացածների հոգիները և իրականացնում արդար դատավարություն:

Հին հռոմեական դիցաբանության մեջ Պլուտոնը Սատուրնի և Օպայի (Կրոնա և Ռեա) որդին է, Յուպիտերի, Յունոյի, Նեպտունի, Ցերեսի և Վեստայի եղբայրը։ Պլուտոնը որպես իր ճակատագիր ընդունեց անդրաշխարհը և նշանակվեց ստորգետնյա հարստությունների աստված: Նա բոլոր մարդկանց ներշնչեց անդիմադրելի սարսափով, քանի որ նա հայտնվեց երկրի երեսին միայն իր հաջորդ զոհին ընտրելու և նրան իր մռայլ կացարանը քարշ տալու համար: Պլուտոնը ստուգում էր՝ տեսնելու, թե արդյոք երկրի վրա կան ճեղքեր, որոնց միջով արևի ճառագայթը կարող է թափանցել իր մութ թագավորությունը և ցրել այնտեղ տիրող խավարը: Նա ուներ կառք, որին քաշում էին չորս սև հովատակ։

Ըստ սովորական հունական լեգենդի՝ Պլուտոնը Զևսի և Պոսեյդոնի եղբայրն էր։ Տիեզերքը եղբայրների միջև բաժանելիս, բոլոր աստվածների կողմից տիտանների և հսկաների նկատմամբ տարած ընդհանուր հաղթանակից հետո, Պլուտոնը ժառանգեց անդրաշխարհը և իշխանությունը մահացածների ստվերների վրա:

Թարգմանություն https://dic.academic.ru/ աղբյուրից

Ըստ Հեսիոդոսի, երբ նա ծնվել է, հայրը կուլ է տվել (ըստ Հիգինոսի՝ նրան հոր կողմից նետվել է Տարտարոս)։

Աշխարհը երեք եղբայրների (Զևս և Պոսեյդոն և Հադեսի) միջև բաժանվելուց հետո, տիտանների նկատմամբ տարած հաղթանակից հետո, Հադեսը ստացավ անդրաշխարհը և իշխանություն մեռելների ստվերների վրա։ Հադեսը համարվում էր ստորգետնյա հարստության և պտղաբերության աստվածություն, որը բերք էր տալիս երկրի աղիքներից:

Ըստ Հոմերոսի՝ Հադեսն ինքը պահպանում է իր թագավորությունը։ Հադեսին զոհաբերում էին սև ցուլեր։ Հոմերը Հադեսին անվանում է «առատաձեռն» և «հյուրընկալ», քանի որ մահվան ճակատագիրը չի շրջանցում ոչ մի մարդու։ Օլիմպիական շրջանի հունական դիցաբանության մեջ հադեսը փոքր աստվածություն է։

Որպես մահվան աստված՝ Հադեսը սարսափելի աստված էր, որի անունը նրանք վախենում էին արտասանել՝ այն փոխարինելով տարբեր էվֆեմիստական ​​էպիտետներով՝ ի թիվս այլ բաների, Պլուտոն անունով, որը գործածության մեջ մտավ 5-րդ դարից և վերջապես փոխարինեց սկզբնական անունը։

Տարբեր լեգենդներում հիշատակվում է Հադեսի կախարդական գլխարկը (κυνέη — կենդանիների մաշկի գլխարկի մի տեսակ), որն ուներ անտեսանելի դարձնելու հատկություն ունեցողներին։ Նրան նվիրեցին կիկլոպները, քանի որ նա Զևսի հրամանով ազատեց նրանց. այս գլխարկը օգտագործել է նաև Զևսը տիտանների հետ կռվի ժամանակ։

Աղբյուրներ՝

Author:

Ես Գոհար Սիմոնյան եմ 15 տարեկան։Սովորել եմ Նորագավթի 140 հիմնական դպրոցում ։ Ես հաճախել եմ գորգագործության , դիզայնի։ Սիրում եմ լուսանկարել բնությունը ։ Ազատ ժամանակ սիրում եմ գիրք կարդալ, ֆիլմեր դիտել և երաժշտություն լսել։

Добавить комментарий

Ваш e-mail не будет опубликован. Обязательные поля помечены *