Հունիսյան ճամբարի ընթացքում այցելեցինք Սերգեյ Փարաջանովի թանգարանը: Ինձ իսկապես դուր եկավ թանգարանը, քանի որ նա բոլոր թանգարաններից տարբերվում էր իր ուրույն ոճով:
Սերգեյ Փարաջանովի տուն-թանգարանը, որը Երևանում ամենահայտնիներից է, հիմնադրվել է 1988 թվականին:
Փարաջանովը կինոռեժիսոր և նկարիչ էր, ով մեծ ներդրում է ունեցել խորհրդային կինոյում ՝ հզոր գործեր ստեղծելով հայ, վրացական և ուկրաինական էկրանների համար: Նա ստեղծել է իր սեփական ոճը, որը սկզբունքորեն տարբերվում էր այն ժամանակ գերակշռող սոցիալիստական ռեալիզմից:
Երևան տեղափոխվելուց հետո Փարաջանովն ինքն է ընտրել շենքի տեղը և ձևավորումը: 1988-ին Սպիտակում տեղի ունեցած երկրաշարժի և երկրում տիրող սոցիալ-տնտեսական խնդիրների պատճառով թանգարանը բացվել է ավելի ուշ ՝ 1991-ին, Փարաջանովի մահից մեկ տարի անց:
Հայտնի կինոռեժիսորի թանգարանը տեղակայված է կովկասյան ավանդական երկհարկանի տան մեջ ՝ ներքին բակով և փայտե պատկերասրահով: Փարաջանովի սենյակները վերազինվել են անհատական պաստառներով, Ֆեդերիկա Ֆելինիի, Լիլիա Բրիքի, Անդրեյ Տարկովսկու, Միխայիլ Վարդանովի, Յուրի Նիկուլինի նամակներով, հայտնի այցելուներ Տոնինո Գուերայի, Վլադիմիր Պուտինի և Ռոման Բալայանի նվերներով։ Վերջինս հեղինակել է “Գիշերը Փարաջանովի թանգարանում” ֆիլմը:
Նրա գործերը տպավորիչ են իրենց երևակայությամբ, միստիցիզմով և բարձր արտիստիզմով, ինչպիսին են «Մոռացված նախնիների ստվերները», «Սայաթ-Նովա» և «Սուրամ բերդի լեգենդը» ֆիլմերը:
Սերգեյ Փարաջանովի տուն-թանգարանը գտնվում է Երևանի կենտրոնում և հայտնի է ոչ միայն իր ուրույն ոճով, այլև մշակութային գործունեությամբ: Թանգարանը կազմակերպել է մոտ 50 ցուցահանդես Մոսկվայում, Հոլիվուդում, Կաննում, Աթենքում, Տոկիոյում, Հռոմում և Թեհրանում: Սա «Ոսկե ծիրան» միջազգային կինոփառատոնի հյուրերի սիրելի վայրն է:
